Ikasle eta irakaslearen arteko konpenetrazio eta
konfiantzak asko laguntzen du honek asko eta gustora ikasi dezan eta baita egoera
animikoan ere. Izan ere, irakasle batek zerbaitetara iritsi nahi badu, muga
zehatzen bat nahi ezkero, gogotsuago egingo du bere lana ikaslea helmuga
horretara iritsi arte. Aldi berean, ikasleak bere hobekuntza ikustean, hobeto
sentituko da eta ikasle aktiboa izango da. Hau da, parte hartzeak egingo ditu
eta honekin batera, inkonszienteki ikasgela osoari ideia eta ekarpenak dizkio
guztien onerako izango direnak.
Zoritxarrez, baliteke irakasleek inkonszienteki ikasle
onenei irribarre gehiago eskaintzea (uste dut horrela dela, nik horietako oso
gutxi jaso ditudalako!) eta batzuei laguntza gehiago eskaintzea. Baino argi
dagoena da, ikasle on batek gutxitan beharko duela irakaslea ondoan, horregatik
ikasle txarrak, gure laguntza behar duten horiek, izan behar direla gure
kuttunak eta ez besteak.
Beraz, atera daitekeen konklusio honena hau da: irribarre
batek uste duguna baino gehiago esan dezake eta zer esanik ez begirada batek.
Aitziber Cruz
Buelta batzuk eman dizkiozu, bai.
ResponderEliminarIrribarre gutxi hartu zuk? Okerra izango zinen seinale! :-)
Ez ote da diskriminatzea "hauek nire kuttunak izango dira" esatea? Beste batzuk ez direla esango diozunean ez ote zara itsutuko euron arazoen aurrean? Buelta gehiago ematea merezi duela esango nuke