Elkarrizketaren balorazioa _ Saul

Azkenean lortu dut elkarrizketa egitea!

Hasiera batean espero ez nuen arren, gustura eta pozik atera naiz elkarrizketatik.  Hasieran lotsa puntu batekin abiatu naiz institutura. Arraroa egin zait zentzazio hori izatea, izan ere, konfiantza handia transmititzen didan irakaslea da hau, eta askotan egon gara biok elkarrekin hizketan. Gaurkoa, ordea, egoera desberdin gisa azaltzen zitzaidan; ez zen batere naturala neure burua irakasle honi era formalean elkarrizketa bat egiten imajinatzea.

Hala ere, bera ikusi dudan bezain pronto lasaitu eta eroso sentitzen hasi naiz, betiko naturaltasuna transmititu baitit. Gainera berarentzako ere egoera arraroa zela ikusteak  naturaltasun zentzazio hori indartu dit, eta elkarrizketa formala espero nuena, ohiko solasaldi erosoa bihurtu dugu.

Elkarrizketa, berez, motz (25 min. Inguru) gelditu zaigu, hala ere lortutako informazioa zehatza, baliogarria, eta aberatsa izan dela uste dut. Esan bezala, pozik atera naiz solasaldi honetatik.

Gehien gustatu zaidana neure burua berarekin (gaztea zenean) identifikatzea izan da. Lehenengo galderatik konturatu naiz honetaz; ea zergatik erabaki zuen irakasle izatea galdetu diodanean, hasieran beste asmo batzuk zituela azaldu dit, baina bizitzan izandako hainbat faktoreek irakaslea izatera bideratu zutela. Bere esanetan; “azken finean ez dut uste izan dela erabaki bat, baizik eta bizitzak eraman zaituen leku bat”

Hau entzuterakoan nire egoera etorri zait burura, zeinean, nik ere, beste asmo batzuk nituen, eta azkenean, berari gertatu zaion bezala, irakaskuntzarako bidean ikusten dut neure burua.

Beraz, esaldi horrekin geratzen naiz, bizitzak garamatzan bidea besterik ez dela hau, eta gure kasuan, bideak, hezkuntza mundura eraman gaituela.